Onbeantwoorde vragen
Kinderen van wie een ouder gaat overlijden, beseffen niet altijd de volle impact van de naderende dood en zullen vaak niet de dingen vragen die ze achteraf nog hadden willen weten. Door Leoniek’s ervaring met het begeleiden van kinderen, kent ze veel van de vragen waar kinderen later nog mee komen. Dat kunnen hele basale vragen zijn: wat vond jij leuk om te doen toen je puber was? Hoe was het voor jou om voor het eerst verliefd te zijn? Hoe kwam jij tot de keuze van een studie? Maar ook diepgaandere vragen over normen en waarden, teleurstellingen of verrassingen. Kinderen willen weten wie hun overleden ouder eigenlijk was. Hoe klonk de stem ook alweer? Wat waren de gebaren die bij hem of haar hoorden? Naarmate een kind ouder wordt, veranderen de vragen. De ouder die je verliest op je achtste, verlies je weer als adolescent, als je verliefd wordt, trouwt enz. De mogelijkheid om vervolgens vanuit nieuwe ervaringen en met nieuwe vragen het filmportret te bekijken is voor kinderen vaak heel waardevol.
“Mijn moeder overleed toen ik 17 jaar was. Natuurlijk hebben we veel gepraat. Maar nu ik 24 ben, heb ik zoveel andere vragen. Hoe was haar studietijd? Hoe ging zij om met de druk van studie en werk tegelijk? Hoe vond zij haar juiste keuze? Ik wou dat ik dit van haar wist, dat zou me nu echt heel erg helpen…..!” Fleur
Ik heb hem gekeken, en het levensboek is prachtig, af en toe even huilen, erg blij mee👍. Ik wil je hiervoor bedanken💋
Onuitgesproken woorden
Er zijn misschien nog zoveel dingen die je zelf zou willen zeggen. Het liefst blijf je natuurlijk bij je kinderen, partner of andere dierbaren en zou je hen willen steunen bij alle mooie en minder mooie dingen in hun verdere leven. Misschien heb je het gevoel dat je dan nu maar alles moet zeggen, wetend dat deze woorden nu nog geen betekenis hebben. Door een filmportret te maken bespreek je niet alleen de dingen die er voor jou toe doen, maar door ze vast te leggen bied je ook de mogelijkheid voor dierbaren om hier weer naar terug te kijken op momenten dat het voor hun relevant is.
Alsof je er nog bent…
Je levensverhaal op dvd zetten helpt achterblijvende kinderen een beeld te krijgen van wie je was, om hun herinneringen aan jou levend te houden. Het voelt alsof je er nog bent. Met name voor hele jonge kinderen zijn deze ervaringen van onschatbare waarde voor later, omdat ze nog maar zo weinig van je weten. Ook als jouw kinderen zelf trouwen en kinderen krijgen, kan dit weer een kostbaar document zijn dat ze aan hun eigen kinderen kunnen laten zien: “Dit is jouw opa”.
Vechten of opgeven
Mogelijk voelt het als ‘opgeven’ als je besluit je levensverhaal op film vast te laten leggen. Dat moment wil je natuurlijk uitstellen. Je vecht ervoor om te overleven. Een reële gedachte, maar liever nu een filmportret maken (en het misschien wel nooit nodig hebben), dan dat je te laat bent. Ook voor mensen in de directe omgeving van de zieke kan het moeilijk zijn het filmportret ‘aan te raden’. Het confronteert de persoon met de pijnlijke realiteit van het mogelijke sterven. Leoniek is graag bereid om te overleggen hoe je deze wens het beste ter sprake brengt.
“Graag wil ik je een compliment maken voor het initiatief wat je hiermee hebt genomen.. Ik zal je even uitleggen waarom het mij raakt en ik het zo mooi vind.. Ik ben bezig met een jaartraining “verlaat verdriet” i.v.m het overlijden van mijn moeder toen ik 7 jaar was. (inmiddels 37 jaar geleden). Nu pas is er tijd voor deze rouw, vroeger was het motto” het leven gaat door” . Er was geen ruimte toen om bewust stil te staan bij haar afscheid en al helemaal niet om een tastbare /zichtbare herinnering van haar te maken. Dit is 1 van de dingen die ik nu het meeste mis…ik heb geen/weinig beeld van wie ze was, wat ze belangrijk vond, waar ze van hield etc etc. Ik had er dus wat voor over gehad als ik een film van haar had gehad zoals jij die maakt. Heel mooi , hoe moeilijk het op dat moment ook voor iedereen is, echt aan te raden om dit wel te doen op het moment dat iemand nog in leven is.” Reactie via internet